Treed in de voetsporen van de koninklijke familie en wandel zelf de Koningsdagroute van 27 april 2024. Je komt langs dertien verschillende kunstwerken waarover je hier meer kunt lezen.
De route start op het Noorderplein en eindigt bij de Tourist Info op het Raadhuisplein (net als op Koningsdag). Maar je kunt de route uiteraard ook in omgekeerde volgorde wandelen.
Tijdens je wandeling bekijk je alle…
Treed in de voetsporen van de koninklijke familie en wandel zelf de Koningsdagroute van 27 april 2024. Je komt langs dertien verschillende kunstwerken waarover je hier meer kunt lezen.
De route start op het Noorderplein en eindigt bij de Tourist Info op het Raadhuisplein (net als op Koningsdag). Maar je kunt de route uiteraard ook in omgekeerde volgorde wandelen.
Tijdens je wandeling bekijk je allerlei soorten kunstwerken, abstract en figuratief. Bijvoorbeeld een herdenkingsmonument, een geel sculptuur, een wand met foto's en een stoer vrouwfiguur. De kunstenaars gebruikten voor hun beelden diversen materialen: bijvoorbeeld staal, brons, aluminium of polyester.
Er zijn nog veel meer beelden in Emmen-centrum, én er buiten. Kijk daarvoor op beeldeninemmen.nl of op cbkemmen.nl.
Parkeren en OV in het centrum
In het centrum van Emmen zijn diverse betaalde parkeerplaatsen en -garages. Kijk voor meer informatie en tarieven op https://gemeente.emmen.nl/parkeren. De dichtstbijzijnde bushalte is de halte ‘Emmen Centrum’ (aan de Hondsrugweg). Vanaf hier is het ongeveer 4 minuten lopen tot het startpunt van de route.
Honden aangelijnd
Honden dienen in het centrum te zijn aangelijnd.
Bewegwijzering
De beeldenroute is niet bewegwijzerd, maar je kunt de route, inclusief een kaartje en beschrijving, downloaden.
Voor boekhandel Vermeer staat 'Lezend meisje', een bronzen beeld van een jonge vrouw, zittend op een klapstoel, verdiept in haar boek.
Op vier plekken in Emmen-centrum hangen verlichte ‘straatzinnen’, een project van lichtkunstenaar Frederike Top en dichter Bert Kamping.
Teenager is een beeld van een jong meisje volgens het modebeeld van het midden van de jaren vijftig van de twintigste eeuw.
Het beeld De vrucht van Henk Wildenberg lijkt op een in elkaar gebogen vrouwenfiguur met in de binnenruimte een vruchtvorm.
Met Kousenmeisje verbeeldde Pieter Starreveld de honderden vrouwen die jarenlang in de kousenfabriek werkten. Veel van hen waren afkomstig uit het voormalige Joegoslavië en bleven in Emmen wonen.
Oorlogsmonument: Opengescheurde archiefdoos (1985) door Kees van Renssen. Het symboliseert dat er in archieven veel stukken bewaard zijn gebleven die herinneren aan de Tweede Wereldoorlog.
In 1975 brandde op het Marktplein in Emmen het oude gemeentehuis af. In 2015 is een replica van de entree geplaatst, maar dan in XXL-formaat.
Twee 'halve' beelden die samen één geheel vormen. Een verwijzing naar de gemeente Emmen; door samenvoeging van de delen ontstaat één krachtig geheel.
Verzameling borden bedrukt met foto’s van wijzende Emmenaren.
Eva van Hans Ittmann is een bronzen beeld van een jonge vrouw met de handen in haar zij. Ze staat op de hoek van het trouwpaviljoen.
Twee gibbons van laagjes hout hangen tussen de bladeren van de bomen.
In het parkje achter het gemeentehuis staat Gescheurde schijf van Cyril Lixenberg.
EGNOABER van Nick Ervinck op het Raadhuisplein. Een knalgele, grillige boomstructuur die verwijst naar een Drentse kienstobbe (boomwortel).
Als je vanaf het Noorderplein de Noorderstraat in loopt, kom je het eerste kunstwerk tegen. In de Boekenweek van 1993 werd dit beeld van Bert Kiewiet onthuld. De jonge vrouw, zittend op een klapstoel, is verdiept in haar boek. De wereld om haar heen lijkt zij totaal vergeten te zijn. Bert Kiewiet geeft zijn beelden graag iets positiefs mee. Hij wil wijzen op de natuur, de schoonheid en de schepping. Zijn hoofdthema is de vrouw en dan met name de jonge vrouw.
Misschien heb je al iets van dit werk gezien, want er hangen ‘straatzinnen’ op meerdere plaatsen in het centrum van Emmen. Als je door de Noorderstraat richting het Marktplein loopt, zie je twee van de vier zinnen. Kijk maar eens naar boven! Lichtkunstenaar Frederike Top en dichter Bert Kamping zijn aan de slag gegaan met ideeën van bewoners en ondernemers. Zij hebben vervolgens vier pakkende woorden/zinnen bedacht die ‘het handschrift van de buurt’ vormen: "merakel mooi ja", "umgang", "aander maol wat langer" en "mandielig is mooier".
Loop rechtdoor, langs de terrassen in de richting van de Grote kerk. Voor restaurant De Kamer aan je rechterhand vind je het volgende beeld. Teenager is een beeld van een jong meisje volgens het modebeeld van het midden van de jaren vijftig van de twintigste eeuw. Kenmerkend voor de meisjes van toen was een petticoat die onder een wijde rok werd gedragen. Belangrijke thema's in het werk van Pieter Starreveld zijn: de vrouw en dieren.
Schuin tegenover, in een perk aan de andere kant van de straat staat het volgende beeld. Het lijkt op een in elkaar gebogen vrouwenfiguur met in de binnenruimte een vruchtvorm; als een (zwangere) vrouw die beschermend de armen om haar kind (in de buik) heen slaat. 'De vrucht' van Henk Wildenberg is gemaakt van brons en door de kunstenaar gesigneerd. De gemeente Emmen heeft dit beeld in bruikleen van de Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed (RCE).
Het ‘Kousenmeisje’ is weer terug in Emmen en staat aan de overkant van de straat. Dit beeld stond tussen 1968 en 1998 voor de Danlon kousenfabriek, maar verdween na de sluiting van de fabriek. Dankzij de inspanningen van oud-Danlon-medewerker Geert de Jong uit Emmen is het beeld sinds 2023 weer terug in Emmen. Kunstenaar Starreveld verbeeldde met het werk de honderden vrouwen die jarenlang in de kousenfabriek werkten. Veel van hen waren afkomstig uit het voormalige Joegoslavië en bleven in Emmen wonen.
Loop nu langs de Grote kerk in de richting van de Hondsrugweg om bij het volgende beeld te komen. Het oorlogsmonument Opengescheurde archiefdoos symboliseert dat er in archieven veel stukken bewaard zijn gebleven die herinneren aan de Tweede Wereldoorlog. Het werk is een muur met vierkante keramiektegels. De wanden zijn voorzien van fragmenten van archiefstukken van de gemeente Emmen uit de periode 1940-1945. Aan de achterkant is de muur voorzien van donkere tegels rond de scheur, die samen een V-teken vormen. Op een van de zijkanten staat een fragment uit het gedicht ‘Het lied der achttien doden' van Jan Campert (1902-1943). Het fragment is, heel precies uitvergroot, uit het handschrift van Jan Campert overgenomen.
In 1975 brandde op het Marktplein in Emmen het oude gemeentehuis af. In 2015 is een replica van de entree geplaatst, maar dan in XXL-formaat. De enorme stalen poort staat op exact dezelfde plek als de originele entree. Wanneer je er doorheen loopt, heb je zicht op de Grote Kerk, precies zoals vroeger wanneer je het Gemeentehuis verliet.
Vlakbij in het gras vind je het kunstwerk van Margriet Luyten. Zij won de prijsvraag die was uitgeschreven in het kader van het 850-jarig bestaan van Emmen. Het thema van de prijsvraag was 'Emmen op eigen kracht'. De kunstenaar heeft gekozen voor twee 'halve' beelden, gemaakt van staalplaten, die samen één geheel vormen. Een verwijzing naar de gemeente Emmen die bestaat uit vele kernen: door samenvoeging van de delen ontstaat één krachtig geheel.
Bijzonder detail: als je op een bepaalde manier naar het beeld kijkt, kun je het profiel van een gezicht zien. Kijk daarvoor niet naar het beeld zelf maar naar de ‘lege ruimte’ er boven.
Aan de buitenmuur van het gemeentehuis hangt het volgende kunstwerk. Naar aanleiding van het 25-jarig bestaan de tentoonstellingsruimte in het gemeentehuis, ontwierp kunstenaar Carel Lanters in 1996 een ‘bewegwijzering’. Het werd een verzameling van 164 emaillen bordjes met foto's van mensen die de weg wijzen naar CBK Emmen. Lanters stelde voorbijgangers de vraag: 'Kunt u mij de weg wijzen naar het Centrum Beeldende Kunst?'. Hij fotografeerde de wijzende mensen en de bordjes met foto kwamen te hangen op dezelfde plek als waar de mensen gefotografeerd waren.
In 2015 is besloten alle foto's samen te brengen op één locatie. Bordjes die in de loop der jaren waren verdwenen zijn opnieuw geprint op aluminium. De nieuwe titel van de samengebrachte foto's is Kunt u mij de weg wijzen naar ...?
Om de hoek van het gemeentehuis, op de hoek van het trouwpaviljoen staat Eva, een bronzen beeld van een jonge vrouw met de handen in haar zij van Hans Ittmann. Bij de bouw van het gemeentehuis en het trouwpaviljoen in 1968 werd het beeld daar geplaatst in overleg met architect Y.S. Dijkstra. Hans Ittmann (1914-1972) brak in 1941 zijn opleiding tot notaris af om zich geheel aan de kunst te wijden. Naast de schilderkunst had ook beeldhouwen zijn interesse. Hij studeerde in Parijs en was in 1954 een van de oprichters van de Liga Nieuwe beelden. Deze organisatie wilde 'samenwerking bevorderen tussen architect en beeldend kunstenaar op voet van gelijkheid'.
Loop nu rechts voorbij het speeltoestel met glijbanen en sla linksaf. (Onder je voeten loopt de Hondsrugtunnel!) Voor het volgende werk moet je misschien even zoeken. Ga vóór het openbaar toilet naar rechts en je ziet twee gibbon-aapjes boven het pad hangen. Beide geabstraheerde apen zijn op ware grootte uitgevoerd in laagjes hout (met in het midden een vrijstaande corten stalen plaat als ruggengraat. De laagjes verwijzen ook naar de gelaagdheid van het leven en van ons bestaan. Apenstreken is een kunstproject door kunstenaar Dick Lubbersen, in opdracht van de gemeente Emmen en in samenwerking uitgevoerd door leerlingen en docenten van Pro Emmen.
Iets verderop, in het parkje achter het gemeentehuis, staat het volgende beeld. Cyril Lixenberg (1932-2015) nam in zijn werk elementaire geometrische vormen als uitgangspunt. In ijzeren beelden manipuleerde hij deze geometrische vormen tot verrassende variaties van vorm en tegenvorm, symmetrie en asymmetrie. Lixenberg gebruikte vaak vormen zoals die ontstaan als je een blad papier vouwt en scheurt of verfrommelt, maar dan in staal of ijzer.
Loop nu weer terug naar het Raadhuisplein, dan zie je de grillige sculptuur EGNOABER van Nick Ervinck. Het heeft iets weg van een op hol geslagen boomstructuur die verwijst naar een Drentse kienstobbe (boomwortel). Geïnspireerd door zowel Oosterse als Westerse kunstvormen ontwierp Ervinck een beeld dat is gemaakt met de nieuwste ontwerpmethodes, maar tegelijkertijd verder bouwt op de eeuwenoude tradities van de beeldhouwkunst. Het beeld is digitaal ontworpen en ‘ambachtelijk’ uit polyester vervaardigd. De structuur lijkt het resultaat van een spontaan, natuurlijk erosieproces, terwijl het glanzende materiaal en de kleur het de allures van een artefact meegeven.
