De eerste Weme-film in het nieuwe jaar draait niet op woensdag maar op maandag.
Op maandag (!) 6 januari 2025 draaien we in De Weme de film ‘Rose’.
Vagn wil eigenlijk wel zien waar Lady Di laatst is verongelukt. Het lijkt verder een onbeduidend detail in een verhaal over de aan schizofrenie lijdende Deense Inger, die door haar zus Ellen nog één keer naar Parijs wordt meegenomen – de plaats waar ze als jonge vrouw jarenlang woonde, voordat ze psychische problemen kreeg. Maar elk detail is van belang in Rose.
Als ze…
De eerste Weme-film in het nieuwe jaar draait niet op woensdag maar op maandag.
Op maandag (!) 6 januari 2025 draaien we in De Weme de film ‘Rose’.
Vagn wil eigenlijk wel zien waar Lady Di laatst is verongelukt. Het lijkt verder een onbeduidend detail in een verhaal over de aan schizofrenie lijdende Deense Inger, die door haar zus Ellen nog één keer naar Parijs wordt meegenomen – de plaats waar ze als jonge vrouw jarenlang woonde, voordat ze psychische problemen kreeg. Maar elk detail is van belang in Rose.
Als ze net in de reisbus zijn gestapt, blijkt Inger al snel de aandacht te trekken van de rest van het reisgezelschap. Was het wel handig om een vrouw met een schizofrene stoornis op deze manier op reis te nemen? Als het aan haar zus ligt, mag ze juist wel normaler behandeld worden. Niet steeds aan de antidepressiva, evenmin continu maar makkelijk in een rolstoel zitten en zeker niet om de haverklap naar de overbezorgde moeder bellen. Maar dat is natuurlijk simpeler gezegd dan gedaan, zeker als haar denkbeeldige engel tegen haar begint te praten.
Het sterke aan Rose is dat het een film van nuances is. Inger wordt zeer menselijk neergezet; niet als een slachtoffer, en evenmin als onbegrepen onschuldig vehikel van positiviteit. Ze is angstig, nukkig en moeilijk, maar andere keren ook opgewekt, pienter en heel erg open. Inger is misschien wel het meest driedimensionale personage in deze hele film, vol met ingewikkelde en gemengde gevoelens en gedachtes.
Met gevoel draagt regisseur Niels Arden Oplev er zorg voor dat in deze film realistische mensen worden neergezet. Veel reële spanningen die een mensenleven kent worden tegen elkaar uitgespeeld, en afgewisseld met mooie momenten van menselijke connectie en grote vreugde. Dit is een film waar je naartoe kunt voor een warme glimlach, maar waarbij je je ook niet verveelt als je behoefte hebt aan wat meer diepte.
