6
Aan het eind van de 19e eeuw ontstond de behoefte aan voorzieningen voor bejaarde kolonisten. In 1893 werden in Wilhelminaoord de eerste bejaardenwoningen van Nederland gebouwd. Door de giften van Koningin Emma, oud-majoor der cavalerie, F.H.L. van Swieten en filantroop P.W. Janssen kon de bouw worden gerealiseerd. In 1895 werd het rustoord uitgebreid van vijf naar acht woningen. Kolonisten die te oud werden om te werken, konden in het rustoord hun oude dag doorbrengen. Deze woningen waren bedoeld voor echtparen.
De eerste g…
Aan het eind van de 19e eeuw ontstond de behoefte aan voorzieningen voor bejaarde kolonisten. In 1893 werden in Wilhelminaoord de eerste bejaardenwoningen van Nederland gebouwd. Door de giften van Koningin Emma, oud-majoor der cavalerie, F.H.L. van Swieten en filantroop P.W. Janssen kon de bouw worden gerealiseerd. In 1895 werd het rustoord uitgebreid van vijf naar acht woningen. Kolonisten die te oud werden om te werken, konden in het rustoord hun oude dag doorbrengen. Deze woningen waren bedoeld voor echtparen.
De eerste groep kolonisten die in de jaren ’20 en ’30 van de 19e eeuw aankwamen, werden niet veel ouder dan de gemiddelde arme mensen in Nederland. Zij hadden een periode achter zich van slechte en te weinig voeding en een gebrek aan gezondheidszorg. Maar de kinderen die in de kolonie geboren werden, bereikten wel een hogere leeftijd dan gemiddeld in Nederland. Dit kwam omdat er altijd genoeg te eten was, ze hadden een dak boven hun hoofd en bovenal konden zij gebruik maken van gezondheidszorg. Er was een kolonie dokter en een vroedvrouw.
