De radiogolven die door het waterstof worden uitgezonden, botsen dus na een lange reis door het heelal tegen de WSRT radiotelescopen. Door de koepelvorm van de schotel worden alle golven die het oppervlak van de schotel raken, weerkaatst naar één punt: de ontvanger op de steel in het midden van de schotel. Zo ontvangt de schotelantenne het sterkst mogelijke beeld.
De radiogolven worden uitgezonde…
De radiogolven die door het waterstof worden uitgezonden, botsen dus na een lange reis door het heelal tegen de WSRT radiotelescopen. Door de koepelvorm van de schotel worden alle golven die het oppervlak van de schotel raken, weerkaatst naar één punt: de ontvanger op de steel in het midden van de schotel. Zo ontvangt de schotelantenne het sterkst mogelijke beeld.
De radiogolven worden uitgezonden met een golflengte van 21 cm. Maar omdat het heelal uitdijt, beweegt het waterstof van verre melkwegstelsels van ons af. Daardoor worden die golven uitgerekt (we noemen dat het Doppler effect). Stel je het heelal eens voor als een ballon die bij de oerknal nog leeg was. De oudste radiogolven die werden uitgestoten, kun je zien als viltstiftstrepen die op de lege ballon zijn getekend. De uitdijing van het heelal lijkt op het opblazen van de ballon. In onze tijd, miljarden jaar later, is er al heel wat lucht in de ballon gekomen. De streepjes van vroeger zijn ook meegerekt. De golflengtes zijn nu dus langer geworden dan 21 cm, tot wel enkele meters lang. Die opgerekte radiogolven vertellen eigenlijk het verhaal van vroeger, van toen het heelal nog een lege ballon was. En daarom is het heel nuttig om ook die golven met langere golflengtes te meten, want dat leert ons veel over hoe het heelal en de eerste sterren zijn ontstaan.
Je leert nog meer over het meten van lange radiogolven door de route langs de LOFAR superterp bij Exloo te lopen.
