De gevluchte kolonisten die zich net ten noorden van Wilhelminaoord in het Oosterse en Westerse veld hadden gevestigd, leefden daar in een tamelijk uitzichtloze situatie. Velen van hen begonnen met het thuis vlechten van gebruiksvoorwerpen. Eerst van biezen en wilg, later ook van riet en rotan. Hiermee verdienden zij nauwelijks genoeg om in hun dagelijks onderhoud te voorzien. Stropen en diefstal was aan de orde van de dag, net als ruzies, die nogal eens uitliepen op messentrekkerij en (soms massale) vechtpartijen.
Regelmatig …
De gevluchte kolonisten die zich net ten noorden van Wilhelminaoord in het Oosterse en Westerse veld hadden gevestigd, leefden daar in een tamelijk uitzichtloze situatie. Velen van hen begonnen met het thuis vlechten van gebruiksvoorwerpen. Eerst van biezen en wilg, later ook van riet en rotan. Hiermee verdienden zij nauwelijks genoeg om in hun dagelijks onderhoud te voorzien. Stropen en diefstal was aan de orde van de dag, net als ruzies, die nogal eens uitliepen op messentrekkerij en (soms massale) vechtpartijen.
Regelmatig waren er ook stakingen voor betere werkomstandigheden, en niet zelden werden deze hardhandig de kop ingedrukt. In 1912 was er zo’n staking, waarbij de stakers inzetten op een betere betaling van de thuisarbeid en een vergoeding voor het opladen van de producten voor transport naar station Peperga.
Na deze staking werd besloten een permanente brigade van vijf marechaussees in Noordwolde-Zuid te vestigen. In 1916 werd begonnen met de bouw van de kazerne, precies tussen het Oosterse en het Westerse veld in. Van 1918 tot 1943 werd het gebouw gebruikt als kazerne. Daarna is het onder meer gebruikt als atelier en op dit moment bevat het pand twee woningen.
Op de website Marechausseesporen is meer informatie over het gebouw en de historie ervan te vinden.
