Ga naar de homepage
Ga naar de homepage
Tussen de Oude Norgerweg en de Dominee Germsweg in Veenhuizen ligt het historisch herkenningspunt dat bekend staat als het Spaanse Kerkhof.
In de 14de en 15de eeuw moet het een welvarend gebied zijn geweest. Dat blijkt uit de talrijke aardwerkvondsten. Het was welvarend genoeg voor een eigen kerk, die op bij het nu circkelvormig en verhoogd terrein in het bos ten noorden van Veenhuizen stond.
De daarbij behorende woningen lagen ten noordwesten van het kerkhof. Incidenteel zijn in de heuvel menselijke botten en puinresten aangetroffen. De kerk moet tussen 1600 en 1660 zijn gesloopt. Het Spaanse kerkhof heeft niets met de Spanjaarden van doen.
Dit gebied is een voorbeeld van een laatmiddeleeuwse veenontginning die later verlaten werd. De verveningen in het gebied en de activiteiten van de Maatschappij van Weldadigheid hebben nauwelijks iets van het oorspronkelijke landschap overgelaten.
Bij op…
Tussen de Oude Norgerweg en de Dominee Germsweg in Veenhuizen ligt het historisch herkenningspunt dat bekend staat als het Spaanse Kerkhof.
In de 14de en 15de eeuw moet het een welvarend gebied zijn geweest. Dat blijkt uit de talrijke aardwerkvondsten. Het was welvarend genoeg voor een eigen kerk, die op bij het nu circkelvormig en verhoogd terrein in het bos ten noorden van Veenhuizen stond.
De daarbij behorende woningen lagen ten noordwesten van het kerkhof. Incidenteel zijn in de heuvel menselijke botten en puinresten aangetroffen. De kerk moet tussen 1600 en 1660 zijn gesloopt. Het Spaanse kerkhof heeft niets met de Spanjaarden van doen.
Dit gebied is een voorbeeld van een laatmiddeleeuwse veenontginning die later verlaten werd. De verveningen in het gebied en de activiteiten van de Maatschappij van Weldadigheid hebben nauwelijks iets van het oorspronkelijke landschap overgelaten.
Bij opgravingen in 1896 werden op de plek van het Spaanse Kerkhof schedels en beenderen aangetroffen. In 1938 trof men opnieuw menselijke resten aan en ook werden kloostermoppen en resten van metselwerk gevonden. In de jaren zeventig van de twintigste-eeuw werden wederom menselijke resten aangetroffen, naast kloostermoppen, stukjes gekleurd glas, dakpannen en tegeltjes. De historische gegevens en de vondsten van menselijke botresten maken het waarschijnlijk dat deze plek ooit werd gebruikt als begraafplaats.