Bijvoetpad

Beschrijving

Extra info

• Bijvoet is een algemeen voorkomende hoge overblijvende zomerbloeiende plant. De Nederlandse naam doet denken aan een Romeins gebruik. De Romeinen deden stukken van de plant in hun sandalen, omdat ze dan minder last hadden van vermoeide voeten. De bladeren bevatten een vluchtige olie, die in aanraking met warme voeten verdampt en een verkoelend effect heeft. De Latijnse naam Artemisia verwijst naar de godin Artemis. De volksnaam 'moeder aller kruiden' spreekt voor zichzelf. Het kruid werd in de volksgeneeskunst ingezet tegen vrouwenziekten. Op sommige bladeren zitten galappeltjes. De gelukkige vinder daarvan kan er, volgens een oud bijgeloof, vanuit gaan dat hem een grote schat ten deel valt.
• De wandeling start bij het Hunebedcentrum in Borger. Dit bijzondere centrum zet je op het spoor van de prehistorie, naar de tijd dat de eerste boeren zich vestigden in Drenthe. Deze boeren bouwden de indrukwekkende stenen grafmonumenten waarvan de restanten nu nog steeds in het Drentse landschap zijn te bewonderen. Er staan er nog 52 en het grootste hunebed staat pal naast het Hunebedcentrum. In het museum wordt het verhaal verteld over deze mysterieuze Megalitische graven en de mensen die ze hebben gebouwd.
• Borger is de 'Hunebedhoofdstad' van Nederland dankzij de aanwezigheid van 18 van de 52 Drentse hunebedden. De eerste boeren in Drenthe waren de bouwers van de hunebedden. Van deze ruim 5000 jaar oude graven komen we er zes tegen: één bij Borger en vijf bij Bronneger. De naam die de archeologen aan de bouwers van deze graven hebben gegeven, is Trechterbekercultuur. Deze naam danken ze aan een opvallende trechtervormige pot. Het grootste hunebed van Nederland is 22,5 meter lang en ligt naast het Hunebedcentrum. Na dit bijzondere hunebed te hebben bewonderd, zet je de pas erin en laat je Borger achter je.
• Tussen Borger en Drouwen kom je langs een bijzondere plaats waar drie hunebedden bij elkaar staan (D23, D24 en D25). Dit vind je maar op twee plaatsen in Drenthe. Hier in Bronneger en in Emmen. Even verderop staan twee hunebedden bij elkaar (D21 en D22). Hunebed D21 is het mooiste hunebed van de vijf omdat het zeer compleet is en omdat er de meeste archeologische vondsten zijn gedaan. Zie hoe de grote beuk onderdeel van het hunebed is geworden. Hunebed D22 ligt op een steenworpafstand en heeft dezelfde structuur als D21 maar is wel in slechtere staat. Dit is het kleinste hunebed dat er nog in Drenthe staat. Op deze schilderachtige plek zijn begin vorige eeuw veel archeologische vondsten gedaan, van scherven tot complete potten van aardewerk. Je wandelt verder richting Drouwen dat wordt omringd door mooie bossen en heidevelden.
• Even voorbij Drouwen wandel je langs het Drouwenerzand. Het Drouwenerzand is een uitgestrekt bos- en heidegebied tussen Drouwen en Gasselte. In het gebied ligt een stuifzandgebied. Deed men er vroeger alles aan om het stuifzand aan banden te leggen, nu is het beheer erop gericht om het stuifzand te behouden. Een markante boom in het heidegebied is de jeneverbes. Landelijk gezien is de jeneverbes een zeldzame verschijning. In Drenthe komt de boom nog regelmatig voor. Het laat zich niet moeilijk raden waarvoor de bessen worden gebruikt: jawel… voor het maken van jenever.
• Je laat het Drouwenerzand achter je en wandelt verder naar Bronneger. Een oude legende wil, dat er ooit in Drenthe een hoogbeschaafde stad heeft gelegen, gebouwd door reuzen, en later door mensen bewoond. De Noormannen hebben de stad in 809/810 verwoest. Deze stad wordt Hunsow genoemd en vanaf 1660 is er gezocht naar sporen van dit verdwenen Drents Utopia. Gezocht werd in de omgeving Exloo-Valthe. Landbouwer Hingstman uit Bronneger, amateurarcheoloog, beweert echter dat Hunsow op zijn landerijen moet hebben gelegen. Onbetwist is dat er sporen zijn gevonden van een nederzetting uit de Romeinse tijd. Het bebouwde kombordje ‘Hunsow’ is echter nooit ontdekt.
• Bij de voormalige draaibare spoorbrug en het brugwachtershuis loopt de route over het vroegere tracé van de Noordooster-Lokaalspoorweg in de richting van de halte Drouwen. Deze spoorweg werd in 1905 aangelegd als onderdeel van het traject Emmen-Stadskanaal. Er kwamen stations in Buinen, Gasselternijveen en Drouwen. De straat langs de huizen heet nog steeds de Spoorstraat.
• Tussen Bronneger en Borger heb je een prachtig zicht op het stroomdal van de Hunze. De oude rivier de Hunze vormt de oostgrens van de Hondsrug. Het hoogteverschil is op sommige plaatsen meer dan 20 meter.
• Langzaamaan komt Borger weer in zicht. Voor de Tweede Wereldoorlog leefde er in Borger een kleine Joodse gemeenschap. Naast een eigen kerkhofje bezaten ze ook een synagoge. Op de begraafplaats valt de joodse jaartelling op de grafstenen op.
• Je passeert het beeld van de Drentse schrijver Harm Tiesing die leefde van 1853 tot 1936. Zijn veelomvattende oeuvre ging over uiteenlopende onderwerpen uit het dagelijks leven. In het politieke en sociale leven van Borger nam hij een voorname plaats in.
• De Nederlands Hervormde kerk is een blikvanger in Borger. De toren, opgetrokken uit kloostermoppen en rustend op een fundering van zware veldkeien, dateert uit de 14e eeuw en is 27 meter hoog. De in 1949 geplaatste klok verving een klok uit 1501. De ouderdom van het uurwerk wordt geschat op ruim 300 jaar. Het bouwjaar van de kerk is niet meer te achterhalen. Wel is bekend dat deze kerk was gewijd aan Sint Willebrordus en dat in 1666 de 'Ridderschap van Eigenerfden' 150 Carolus gulden beschikbaar stelde voor de restauratie van dit gebouw. Het rooster, dat het kerkerf scheidt van de Hoofdstraat, belette loslopende varkens het kerkhof te betreden. In de volksmond heette het, dat het rooster 'de duivel met zijn bokkepoten' moest weren.
• Voordat je wandeling eindigt bij het Hunebedcentrum loop je nog langs de schaapskooi en openluchttheater de Speulkoel. De wandeling ‘Bijvoet’ zit erop. Strijk neer in een plaatselijk café of restaurant en geniet nog even na van deze mooie wandeling.