Verhaal Ellert en Brammert
Op het Ellertsveld woonden zo’n vier eeuwen geleden twee reuzen: vader Ellert en zoo…
Verhaal Ellert en Brammert
Op het Ellertsveld woonden zo’n vier eeuwen geleden twee reuzen: vader Ellert en zoon Brammert. Het waren ruwe kerels, die een ondergrondse hut hadden gemaakt op het grote heideveld Ellertsveld. Vanuit hun hut stroopten de beide rovers de omgeving af. Wie niet persé langs het Ellertsveld moest, waagde zich er niet. Vanuit hun hol hadden Ellert en Brammert draden in alle richtingen over het veld gespannen. Deze draden waren met een bel verbonden. Als een passant ongemerkt een van deze draden raakte, begon de bel te klingelen. Ellert en Brammert trokken er dan onmiddellijk op uit, om de passant met dikke knuppels neer te slaan en te beroven. Veel kooplieden vielen zo in handen van de roofzuchtige reuzen. Velen brachten het er niet levend van af.
Op een dag, toen vader en zoon door de heide struinden, bemerkten ze op de es van het dorpje Orvelterveen een knap, jong meisje: Marieke. Het arme meisje werd ontvoerd naar het hol en moest daar zeven jaar lang het huishouden doen. Een nadeel van een vrouw in huis voor de rovers was, dat ze nooit meer samen op pad konden gaan. Steeds moest een van beiden Marieke bewaken. Marieke heeft kunnen ontsnappen toen ze eigenlijk Ellert zijn baard moest scheren. Ze haalde gemeen uit en zette het op een lopen. Ze holde zo hard ze kon, Brammert kwam haar achterna. Hij kon haar net niet meer inhalen.
De volgende morgen zag men dat er in de deur, die Marieke achter zich had dichtgeslagen, een grote bijl was blijven steken. Brammert had haar op een haar na gemist! Marieke en haar ouders verhuisden zo spoedig mogelijk naar een veiliger streek. En alle andere inwoners van Orvelterveen, die Brammerts wraak vreesden, verlieten het dorpje eveneens. Het duurde niet lang of het hele dorp was verplaatst.
Wat er van dit oerdrentse verhaal waar is, is niet meer na te gaan. Orvelterveen is inderdaad een dorpje geweest tussen Orvelte en de Kiel. Bij een historisch onderzoek in 1911 heeft men daar nog lemen dorsvloeren van vroegere boerenhoeven onder het zand weggegraven.
Startpunt: fietsknooppunt 92, Wezup
