Achter de façade is een voorstelling die de verhalen van de mensen vertelt die tijdens de Tweede Wereldoorlog in Kamp Westerbork verbleven. Het doorgangskamp op de Drentse hei was van 1942 tot 1945 het vertrekpunt voor meer dan 107.000 Joden, Sinti en Roma die vanuit hier naar de vernietigingskampen in het Oosten werden gedeporteerd. Slechts 5000 mensen hebben dit kunnen navertellen.
Kamp Westerbork was bijzonder vanw…
Achter de façade is een voorstelling die de verhalen van de mensen vertelt die tijdens de Tweede Wereldoorlog in Kamp Westerbork verbleven. Het doorgangskamp op de Drentse hei was van 1942 tot 1945 het vertrekpunt voor meer dan 107.000 Joden, Sinti en Roma die vanuit hier naar de vernietigingskampen in het Oosten werden gedeporteerd. Slechts 5000 mensen hebben dit kunnen navertellen.
Kamp Westerbork was bijzonder vanwege de schijnwerkelijkheid die er werd gecreëerd: hoewel de bewoners van het kamp in sommige opzichten een ‘normaal’ leven leken te kunnen voortzetten, was het leven er ook getekend door angst en de onzekerheid van het naderende transport. Te midden van dit rookgordijn, klonk muziek. Achter de façade reflecteert op deze dualiteit en laat enkele verhalen van Westerbork herleven.
Na de eerdere Theater na de Dam voorstellingen Het zijn onze jongens en VRIJ en VAST werkt de Vooropleiding van Garage TDI dit jaar in het kader van Theatre of Remembrance met een grotere groep jonge spelers en in samenwerking met het Noord Nederlands Orkest (NNO). De voorstelling is het resultaat van een intensief onderzoeksproces, waarbij de makers samen met de spelers de verhalen van de kampbewoners zorgvuldig hebben bestudeerd. Deze samenwerking tussen jonge theatermakers en professionele musici brengt enkele verhalen van de slachtoffers en de gebeurtenissen in het kamp tot leven op de historische locatie zelf.
De pers over Achter de façade
"De plek, tekst en speelstijl van Achter de façade zorgen ervoor dat het publiek diep ontroerd raakt, ook ondergetekende. Dat de jongeren met energie, heldere dictie en een mooie afwisseling van stilstand en beweging, als een koor in een Griekse tragedie, het verhaal vertellen maakt het des te indringender. Tussen hen en degenen die de oorlog meemaakten zitten vier generaties, laten ze weten. Dat lijkt ver. Maar toch, in hun soms ingeleefde, dan weer gedistantieerde, vertellende stijl weten zij grote ontroering te creëren. Het zijn de details die je de adem benemen, bijvoorbeeld over het Verloren Transport of de Trein der Verlorenen, een twee kilometer lange trein, afgeladen met 6.800 Joden, die aan het eind van de oorlog, tussen 6 en 11 april 1945, van Bergen-Belsen naar Theresienstadt reed, maar halverwege niet verder kwam vanwege door de geallieerden gebombardeerde bruggen, terugkeerde en een doelloze, afschuwelijke rit maakt."
- Kester Freriks, Theaterkrant (8 februari 2025)
