Witte wieven en het meisje van Yde: de mythes van Drenthe
Drenthe is een stoere, oeroude provincie. En soms ook een tikkeltje mysterieus, met verborgen zaken in afgelegen venen en bossen. Soms komen die naar boven, zoals het meisje van Yde en de kano van Pesse. Verhalen voor bij het kampvuur. Maar weet je dat er ook echte overblijfselen te zien zijn? Lees maar verder als je wel van een beetje spanning houdt!
Mythe van de witte wieven
Mythes zijn verzonnen verhalen, lang geleden ontstaan. De verhalen werden doorverteld aan volgende generaties, waardoor ze steeds iets veranderden. Dat is ook het geval bij de witte wieven, men weet zelfs niet eens helemaal zeker wat het zijn:
- Geestverschijningen van overleden vrouwen
- Levende (in het wit geklede) oude vrouwen die mensen helpen met wijze raad of voorspellingen
- Levende (in het wit geklede) vrouwen die mensen verleiden hen te volgen om ze daarna te doden
- Germaanse priesteressen, vaak spinnend op een spinnewiel
Soms zijn de witte wieven dus goed. Volgens anderen hebben ze het juist heel slecht met je voor. In het verhaal over de oude vrouwen bij Wapserveen moest je hen vooral niet beledigen. Een brutale boerenknecht die dat toch eens wilde uitproberen, kreeg na zijn beledigingen groene botten naar zijn hoofd gegooid. De botten raakten zijn paard op de voet waardoor het voortaan lam was.
Ekelenberg
Heel positief is de mythe over het witte wief op de Ekelenberg, een heuvel bij Zuidwolde. Zij zat daar vaak te spinnen met haar spinnewiel en men noemde haar daarom 't Spinwiefien. Een vrouw die onvruchtbaar leek, ging eens naar de heuvel toe om daar om hulp te smeken. De derde nacht dat ze dit deed, zag ze ’t Spinwiefien die haar toeknikte. Negen maanden later kreeg ze een prachtige zoon. Dit witte wief is na haar dood nog vaak op de heuvel gezien…
Meisje van Yde
Of de witte wieven ooit echt hebben bestaan, zullen
we nooit weten. Dat ligt anders bij het meisje van Yde. Dit zestienjarige meisje is in 1897 gevonden in het Stijfveen, bij de dorpen Yde en Vries. Ze leefde rond het begin van de jaartelling, zo’n tweeduizend jaar geleden dus. Bijzonder is dat haar lichaam grotendeels bewaard is gebleven, net als haar kleding en het wurgkoord om haar nek. Dit komt door het veen, dat een hoge zuurgraad heeft.
Het meisje van Yde is vermoedelijk geofferd aan de goden, die de inwoners moesten beschermen tegen de oprukkende Romeinen. Ze is een van de zogenoemde veenlijken die te zien zijn in het Drents Museum. Ook bijzonder is de reconstructie van haar hoofd. Dan ga je toch heel anders naar dit meisje en haar geschiedenis kijken.
De kano van Pesse
Ook de kano van Pesse (bij Hoogeveen) bestaat echt. Dit oudste vaartuig ter wereld is ongeveer tienduizend jaar geleden gemaakt uit de stam van een grove den. De boot is in 1955 gevonden, bij de aanleg van de A28 tussen Beilen en Hoogeveen.
De vondst ervan is een ‘mythe’ op zich. Het drie meter lange stuk hout werd afgevoerd met een kiepkar, om met de rest van het afgegraven veen in een grote kuil gestort te worden. Het viel echter van de kar en werd na een paar dagen gevonden door een boer die dacht dat het een kano was. Hij nam het mee naar zijn erf, waar archeologen bevestigden dat het een bijzondere vondst was. De kano van Pesse is gevriesdroogd en ligt nu ook in het Drents Museum. De vindplaats van deze boot bezoeken? Dat kan! Green Planet heeft hiervoor een speciale wandelroute uitgestippeld.
Waargebeurd of alleen een mooi verhaal? Kom de mythes en mysteries van Drenthe ontdekken. Maar zorg er wel voor dat er geen groene botten naar je gegooid worden!